Felieton Macieja Wajera. Barwy prezydenckiej kampanii

Zwolennicy teorii spiskowych „odkryli” nawet, że już kilkadziesiąt lat temu, niektórzy przedstawiciele ludzkiego gatunku przewidzieli wystąpienie wirusa, a świadczyć ma o tym powieść „Oczy ciemności” Deana Kontza. Zdaniem niektórych, autor już na początku lat 80. minionego stulecia próbował ostrzec świat przed nadchodzącą pandemią. Ciekawe jest też to, że nie tylko on został uznany prorokiem wydarzeń z początku tego roku. W wydanej w 2008 r. książce „End of Days”, amerykańska spirytystka Sylvia Browne miała przewidywać, że w 2020 roku świat będzie cierpiał na epidemię chorób płuc. Wśród zwolenników teorii spiskowych, nie brakuje też rodzimego akcentu w postaci jasnowidza Krzysztofa Jackowskiego, który jakiś czas temu również miał zapowiadać nadejście wirusowej hekatomby.

Jednak nie na koronawirusie chciałbym się skupić, bo zdaję sobie sprawę, że mimo całej powagi tego zagadnienia, wielu Czytelników może być już nieco znudzonych tą materią. Z mojego punktu widzenia, niemniej interesującym tematem jest oczywiście kampania prezydencka, która dopiero się rozpoczyna, a już nabiera ciekawych kolorów. Wszystko za sprawą wypowiedzi poszczególnych kandydatów, jak i drugoplanowych bohaterów, którzy zaprezentowali się szerokiej publiczności. Mowa oczywiście o żonach, mężach i partnerach ubiegających się najwyższy urząd w państwie. Wymiana „uprzejmości” pomiędzy poszczególnymi obozami, również nabiera przysłowiowych rumieńców. Jak odnotowały polskie media, mocne wejście, porównywalne do wejścia smoka, miała żona kandydata ludowców Władysława Kosiniaka-Kamysza, która po krótkiej prezentacji, zachęciła swego małżonka, jakże pieszczotliwym i jednocześnie enigmatycznym stwierdzeniem - chodź tygrysie, scena jest twoja! Ubolewam, że temu wejściu nie towarzyszyła piosenka zespołu Survivor - „Eye of the tiger”. Miłośnicy sportów wal-ki wiedzą o jakim songu piszę, bo często towarzyszył on Dariuszowi Michalczewskiemu podczas bokserskich pojedynków. Paulina Kosiniak-Kamysz wyprowadziła cios w kierunku Andrzeja Dudy, a dokładniej Pierwszej Damy, mówiąc, że ona z pewnością nie będzie milczeć. Okazał się celny, bo obóz Andrzeja Dudy, zareagował natychmiast, w osobie prezydenckiego rzecznika Błażeja Spychalskiego, który posłał potężnego sierpa w kierunku lidera PSL, nazywając go „popychadłem Tuska”. Uuups, to mogło naprawdę zaboleć.

Zdecydowanie bardziej powściągliwy i oszczędny w słowach był Jan Kidawa-Błoński. Jak na prawdziwego dżentelmena i jednocześnie kandydata na Pierwszego Dżentelmena RP przystało, bronił małżonki, której zarzuca się, iż często się myli i czyta z kartki. „Jeśli się jest człowiekiem odpowiedzialnym, to trzeba to zrobić tak, że trzeba się posłużyć kartką, żeby myśl precyzyjnie przekazać” - stwierdził polski reżyser. Trochę prawdy w tym jest, wszak wystarczy przypomnieć sobie odkrywcze myśli byłego prezydenta Bronisława Komorowskiego, który nie korzystał z kartki, lecz mówił to, co mu serce dyktowało. A najlepszym tego przykładem jest słynna recepta na temat trudnej sytuacji życiowej siostry pewnego, młodego człowieka, której radził tak: trzeba zmienić pracę, a na nowe mie-szkanie trzeba wziąć kredyt!

Z kolei Pierwsza Dama, Agata Kornhauser-Duda, cały czas zachowuje constans, w zgodzie ze starym powiedzeniem: mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Natomiast Andrzej Duda, podczas spotkań z wyborcami sporo uwagi starał się poświęcić cenom podstawowych produktów żywnościowych. W Kozienicach przyznał, że oczywiście, ceny poszły w górę, ale przyczyny tego są bardzo różne... To prawda co mówi prezydent, tak jak prawdą jest to, że jak jest zima, to musi być zimno!