Felieton Macieja Wajera. Idol jest tylko jeden

Dlatego z wielką niecierpliwością czekam na serial wyprodukowany przez Netflixa i ESPN „Last dance - Ostatni taniec”. Jego premiera ma nastąpić już 19 kwietnia. Nigdy bym nie pomyślał, że ktokolwiek, kiedykolwiek, mógłby się nawet zbliżyć do najwyższego stopnia, który w mojej hierarchii idoli, zajmuje Jego Wysokość „Air” Michael Jordan. Ale musiałem zmienić swój pogląd, bo tą osobą może być właśnie prezes wszystkich prezesów, polityczny geniusz, Nadnaczelnik, jak mówią złośliwi - Jarosław Kaczyński. Po paśmie bolesnych porażek w starciu z kierowaną przez wroga publicznego numer jeden - Donalda Tuska Platformą Obywatelską, przyszedł czas sukcesów. Twórca obozu Zjednoczonej Prawicy, niczym mityczny król Midas, zamienia w złoto wszystko to, czego się dotknie, co oczywiście wywołuje atak spazmów w szeregach opozycji.

Dla niego nie ma rzeczy niemożliwych, dlatego jestem przekonany, że znakomicie odnalazłby się w świecie filmu, zastępując na przykład Toma Cru-ise’a w kolejnej odsłonie „Mi-ssion impossible”. Wspomnę też o Danielu Craigu, który wciela się w postać agenta Jej Królewskiej Mości. „Nie czas umierać” ma być ostatnim filmem o przygodach Jamesa Bonda, w którym wystąpił przystojny Brytyjczyk. Najwięksi reżyserzy i producenci już od dłuższego czasu zastanawiają się nad tym, kto ma być następcą Craiga. Cytując klasyka, odpowiedź na to pytanie jest oczywistą oczywistością! Jarosław Kaczyński ma siłę, charyzmę, moc, przenikliwy, analityczny umysł, wizję, którą wyprzedza o lata świetlne pozostałych polityków, artystów, filmowców itp.

I co najważniejsze, każdy pomysł, nawet ten najbardziej nierealny, potrafi wcielić w życie i go urzeczywistnić. Przykłady? Proszę bardzo. To on wyciągnął z trzeciego, a może i czwartego szeregu PiS-wskich aparatczyków Andrzeja Dudę i przyczynił się do jego prezydentury. To on z chirurgiczną precyzją wyciął z grona Prawa i Sprawiedliwości Zbigniewa Ziobro, któremu kilka lat temu wydawało się, że jest lepszy niż jego demiurg, a następnie niczym wspaniałomyślny ojciec przyjął marnotrawnego syna powracającego na łono rządu. To Jarosław Kaczyński uczynił Beatę Szydło premierem, która była szefem rządu na miarę tamtych czasów. I jak w filmie Stanisława Barei pod tytułem „Miś”, wspomnianą nominacją otworzył oczy wszystkim niedowiarkom. Idąc z duchem prześmiewcy absurdów PRL-u, w przypadku tego awansu, aż chciałoby się rzec słowa Ryszarda Ochódzkiego: to nasze, przez nas wykonane i to nie jest nasze ostatnie słowo. I rzeczywiście, to nie było o-statnie słowo prezesa, wszak wspaniałą, najlepszą premier zastąpił jeszcze doskonalszym Mateuszem Morawieckim. Wystarczyło też jedno słowo Jarosława Kaczyńskiego, by as przestworzy - Marek Kuchciński katapultował się z fotela marszałka Sejmu. Koronawirus też mu nie straszny, co udowodnił ustawiając w szeregu jak dzieci, najważniejszych polityków podczas rocznicy smo-leńskiej. A swoją nieugiętość wobec wirusa potwierdzi wkrótce organizacją wyborów prezydenckich.

O sile sprawczej prezesa świadczy też fakt, że przed nim nawet zaryglowane na trzy spusty bramy cmentarza się otwierają. Bo taka jest jego wola. Z pewnością nie poznaliśmy jeszcze wszystkich tajemnic lidera PiS-u, ale myślę, że w wolnej chwili ogląda kreskó-wkę Walta Disneya „Kraina lodu” i nuci piosenkę śpiewaną przez główną bohaterkę, której słowa brzmią tak: Niech nie wie nikt. Nie zdradzaj nic, żadnych uczuć. Od teraz tak masz żyć. Bez słów, bez snów, łzom nie dać się. Lecz świat już wie. Mam tę moc! Mam tę moc! Rozpalę to co się tli. Mam tę moc! Mam tę moc! Wyjdę i zatrzasnę drzwi! Wszystkim wbrew. Na ten gest mnie stać!