Grzyby obrodziły w kaszubskich lasach! W koszach najczęściej lądują podgrzybki, kurki i rydze. Jak zrobić zupę grzybową?

Zamiast siedzieć w dom przed telewizorem warto szykować kosze i nożyki. W kaszubskich lasach grzybowe żniwa. Natura sowicie wynagradza tygodnie posuchy. Z obfitych zbiorów cieszą się zarówno doświadczeni grzybiarze jak i kompletni amatorzy. I jedni i drudzy nie wrócą z lasu z pustymi rękami.

- Najwięcej jest obecnie podgrzybków, kurek i pojawiają się też rydze - mówi Halina Rogińska, prezes Kaszubskiego Stowarzyszenia Agroturystycznego Kościerska Chata. - Uważam, że grzyby to doskonały wabik, aby przyjechać w kaszubskie lasy. Po pierwsze są czyste i przejrzyste, a po drugie odpoczywa się w nich doskonale.

Właściciele kwater agroturystycznych przyznają, że wiele osób wynajmuje pokoje na weekendy właśnie z myślą o grzybobraniu. To doskonały sposób na odpoczynek, a gospodarze służą pomocą.

- Zabieram często moich gości w nasze piękne lasy i pokazuję miejsca, gdzie mogą liczyć na udane zbiory - mówi Halina Rogińska. - Bywa, że później spotykam ich, gdy przyjeżdżają już na własną rękę. Można powiedzieć, że nasze okolice pokochało Trójmiasto, o czym świadczą rejestracje aut zostawianych przy drogach. Zdarza się też, że uczę turystów jak przygotować grzyby, bo żeby cieszyć się w pełni ich smakiem i aromatem, to warto znać pewne sposoby.

Wprawieni w bojach grzybiarze mają swoje miejsca, ba - wiedzą nawet, pod którym drzewem szukać grzybów. Kurki lubią sosny i świerki, czasem można je też znaleźć pod brzozami, bukami i dębami. Koźlarze rosną głównie pod brzozami, dlatego niektórzy nazywają je „brzozakami”. Prawdziwki zwykle pojawiają się w lasach iglastych, pod świerkami i sosnami. Lubią lasy niezbyt stare, z jagodziskami, o nie przesuszonym podłożu. Spore okazy można jednak znaleźć pod leciwymi dębami z wysoką ściółką. Podgrzybki zaś w lasach iglastych, pod sosnami i świerkami, czasem też w lasach liściastych, pod dębami i bukami.

Polska jest jednym z nielicznych krajów, gdzie obyczaj grzybobrania jest żywy. Tradycja rodzinna, zakładowych wycieczek, zorganizowanych grup, od lat rozbrzmiewa gwarem w naszych lasach. Miłośnicy grzybobrania nie mają obecnie powodów do narzekań. Niestety, taki urodzaj sprawia, że do lasu wybierają się też mniej doświadczeni grzybiarze, a to oznacza, że o pomyłki łatwo.

Wybierając się do lasu warto zapoznać się z kodeksem grzybiarza, który pozwoli uniknąć wielu błędów:

• zbieramy tylko te grzyby, co do których jesteśmy pewni, że są jadalne,
• nie wolno rozpoznawać trujących gatunków grzybów tylko na podstawie gorzkiego smaku,
• nie należy zbierać grzybów zbyt młodych, ponieważ nie wszystkie cechy potrzebne do ich identyfikacji są wykształcone,
• najwięcej grzybów trujących występuje wśród grzybów blaszkowych,
• grzyby należy wykręcać z podłoża, a miejsca po nich przykrywać mchem lub ściółką leśną, dzięki czemu zapobiegniemy wysychaniu grzybni,
• zbieramy do wiklinowych koszyków, nigdy do toreb foliowych, gdzie na pewno się pokruszą i nabiorą szkodliwych właściwości.

Jeśli nie jesteś pewny czy zebrane grzyby są jadalne, skorzystaj z porady eksperta. Można to zrobić bezpłatnie m.in. w Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Kościerzynie.

Składniki:

• ok. 1 kg grzybów ( płachetka, kozi broda, rydze, kurki itd.)
• boczek parzony
• 3 litry wody
• marchewka, pietruszka, ziemniaki
• masło klarowane
• cebula
• 2 łyżki maki do zaklepania
• ¼ l śmietanki
• 1 żółtko
• ziele angielskie
• listek laurowy
• pieprz
• sól

Wykonanie:
Do naczynia wlać wodę, dodać boczek parzony, warzywa, listek laurowy, ziele angielskie, sól. Gotować ok. 30 min.
Z mąki, żółtka i śmietanki robimy zawiesinę. Na patelnię włożyć masło klarowane, cebulę, smażyć ok. 10 min. Następnie dodać umyte, pokrojone w paseczki grzyby. Smażymy do momentu, aż wygotuje się sok z grzybów. Do gotującego wywaru z warzyw dodajemy upieczone grzyby. Zabielamy zawiesiną ze śmietanki, żółtka i mąki.