Im mocniej przeżyjemy Wielki Tydzień, tym bardziej znajdziemy zrozumienie dziejących się obecnie wydarzeń [ROZMOWA]

Tegoroczne Święta Wielkiej Nocy dla wielu z nas będą niezwykle trudne. Jak możemy przeżyć ten czas, kiedy nie wolno nam uczestniczyć w obrzędach Wielkiego Tygodnia?
Ten czas jest nienormalny. Łamie wszystkie zwyczaje i schematy, wg których żyli ludzie i społeczeństwa przez wiele lat. Kilka pokoleń nie doświadczyło takiej tragicznej sytuacji. W obliczu wielkich zagrożeń widzimy różne postawy ludzi. Warto czerpać wzorce pozytywne, które umocnią nas na duchu, ale też zmotywują do aktywnego wspierania tych, którzy bardziej angażują się w walkę z plagą koronawirusa, a też w obronie naszych rodzin i ludzkości. Mnie, jako kapłana, wzruszyła informacja, że we Włoszech już ponad 50 księży zmarło na tę chorobę - do końca służyli swoim wiernym - i też mogą stanowić dla mnie wzór do naśladowania, by być razem z ludźmi, aż do końca. Wszystkie doświadczenia pojedynczego człowieka i całej ludzkości odzwierciedlone są właśnie w wydarzeniach Wielkiego Tygodnia. Im mocniej przeżyjemy te nadchodzące dni, tym bardziej znajdziemy zrozumienie dziejących się obecnie wydarzeń i znajdziemy receptę, w jaki sposób dalej powinno się toczyć nasze życie. Liczne transmisje w mediach stworzą nam okazję do głębokiego przeżywania tych szczególnych dni. Chrystus sam doświadczył wielkiego cierpienia, mimo iż na to nie zasłużył. Jego śmierć na krzyżu jest szczególnym znakiem łączności z każdym cierpiącym człowiekiem. Przez ten wielki akt miłości Chrystus dokonał odkupienia ludzi, a przez zmartwychwstanie otworzył przed ludźmi perspektywę nowego życia. Święta Wielkanocne, to święta nadziei - a tej nadziei potrzebują dzisiaj wszyscy ludzie. Zwycięski Chrystus zaprasza każdego z nas do odnoszenia zwycięstw nad własnymi słabościami, nad złymi zjawiskami rozrywającymi jedność w rodzinach i społeczeństwie, do budowania pozytywnego i zjednoczonego świata.

Wielkanoc to także czas spowiedzi. Jak można z niej skorzystać w czasie kwarantanny?

Wielkanocna spowiedź jest bardzo ważnym momentem naszego przygotowania na przeżywanie świąt. Pewnie dlatego mówi się nawet o niej w przykazaniach kościelnych. Jest pewnym znakiem głębszego przeżycia okresu Wielkiego Postu, refleksji nad własnym życiem, zerwania z przywiązaniem do grzechu, wzbudzenia pozytywnych pragnień, uporządkowania swojego życia, swoich relacji do Boga i ludzi. W tym roku wyjątkowo nie ma w parafiach organizowanych spowiedzi, z udziałem większej liczby kapłanów. Można jednak skorzystać ze spowiedzi w swoich parafiach w częstszym wymiarze, np. w parafii Stara Kiszewa przez 2 tygodnie księża słuchają codziennie w kościele i w pobliskiej kaplicy przedpogrzebowej od godz. 7 do 8 oraz od 16 do 18 (oczywiście z przestrzeganiem przepisów, by w kolejkach ludzie nie stali za blisko siebie). Warto nawet w domu przygotować się do spowiedzi, duchowo żałować za grzechy i obiecać konkretną poprawę, później przez media gorliwie przeżywać nabożeństwa, łącząc się przez duchowe przyjęcie Komunii Św. - a kiedy nadejdzie wreszcie czas przybycia do kościoła, to wtedy przed kapłanem będzie można dopełnić spowiedzi w konfesjonale i umocnić się przyjęciem Komunii Św. Obowiązek spowiedzi wielkanocnej można wypełnić także przez kilka tygodni po świętach.

Święcenie pokarmów to obyczaj, bez którego trudno jest sobie wyobrazić Wielkanoc. Kto w tym roku poświęci pokarmy?
Święcenie pokarmów co roku ściągało do kościoła tłumy ludzi. To bardzo ciekawy moment, kiedy rodziny przynosiły do kościoła koszyki z pokarmami, które następnie pojawiały się na świątecznym stole. Przez poświęcenie tych produktów, które później jednoczyły ludzi przy wspólnym stole, w sposób szczególny rodzina zapraszała Chrystusa, by zagościł też w tym domu i w tej rodzinie. Te dzisiejsze trudne uwarunkowania otwierają jednak inne możliwości integracji rodzinnej przy stole, podobnie jak podczas wieczerzy wigilijnej. To głowa rodziny uzyskuje przywilej, aby podczas wspólnego śniadania wielkanocnego poprowadzić modlitwę i skłonić wszystkich do podzielenia się symbolicznym jajkiem wielkanocnym. Składane przy tej okazji wzajemne życzenia z pewnością będą umacniające dla wszystkich.

Proszę powiedzieć, co ksiądz czuje odprawiając mszę świętą w niemal pustym kościele?

Jest to smutne zjawisko, kiedy taka mała liczba osób przebywa w kościele na nabożeństwach. Niektórzy z tęsknoty to nawet przychodzą, by choć z dalszej odległości przez zewnętrzne głośniki przeżyć codzienną Eucharystię. To szczególny czas próby wiary. Pan Bóg ma swoje plany. Gorliwe modlitwy unoszą się do Boga ze świątyń i z domów. Oby ludzie przez ten czas odnowili swoją wiarę, zrewidowali swoje życie i wartości, wg których żyli. Przyjdzie czas, by w wielkiej rzeszy ludzi dziękować za ocalenie i przetrwanie tych trudnych dni.

Co jest dla księdza najtrudniejsze w czasie kwarantanny?

Raczej jestem człowiekiem czynu. Wiele ciekawych przedsięwzięć religijnych i społecznych było zaplanowanych na miesiące wiosenne. Podobnie też wielu ludzi i instytucji miało zaplanowanych dużo różnych działań. Odczuwam sporo niedosytu, chciałoby się bardziej zaangażować, więcej pomóc - ale różne zewnętrzne uwarunkowania i zakazy ograniczają naturalny twórczy zapał. Pozostaje więc koncentrowanie się na tych zadaniach, które są możliwe i cierpliwie poczekać na lepsze czasy.

Często wiele osób w kościele szukało wsparcia w trudnych dla nich sytuacjach. Teraz nie mogą wejść do świątyni. Czy zgłaszają się do księdza osoby, które potrzebują pomocy?
Kościół jest szczególnym miejscem, gdzie mogą wierni uzyskać wsparcie duchowe. W Starej Kiszewie świątynia jest otwarta przez cały dzień na indywidualne modlitwy. W naszej parafii organizowanych jest też sporo działań charytatywnych. Zawsze w Wielkim Poście organizowane były zbiórki ofiar i darów dla biedniejszych rodzin, na wsparcie dla misjonarzy, na dożywianie dzieci w szkole. W tym roku już m.in. została ofiarowana kolekta na leczenie 22-letniej Kamili, która choruje na mukowiscydozę. Zapragnęliśmy też mocniej włączyć się w zebranie potrzebnych sprzętów dla szpitala w Kościerzynie - nawet dzwoniłem tam w tej sprawie. Trochę to wsparcie zawężyło ograniczenie liczby uczestników Mszy do 5 osób - ale chętni mogą przesłać ofiary na konto szpitalne, o czym zostali parafianie poinformowani w ogłoszeniach. Potrzebujące wsparcia osoby mogą zgłosić się do księży, a wolontariusze z Parafialnego Zespołu Caritas i Szkolnego Koła Caritas są chętni pomóc w zrobieniu zakupów, czy w załatwieniu innych spraw.

Wiele emocji w czasie kwarantanny wzbudzają również ograniczenia związane z organizowaniem pogrzebów. Proszę powiedzieć, jak wygląda teraz pogrzeb?
W tych trudnych czasach przeżywanie pogrzebu jest doświadczeniem szczególnie smutnym. Nie tylko występuje wtedy wielki ból po stracie bliskiej osoby, ale też wiele ograniczeń, które nie pozwalają najbliższym godnie pożegnać się ze zmarłym. Rodzina ma sporo ograniczeń administracyjnych, aby sprawnie i pobożnie przeżyć rozstanie z ukochaną osobą. Nie otwiera się trumny z ciałem przed rodziną, nie wprowadza się trumny do kościoła. Jest tylko tzw. 1 stacja - modlitwy przy złożeniu trumny do grobu na cmentarzu. Potem rodzina może przeżyć Mszę Św. w kościele - ale też tylko 5 osób, a chciałoby znacznie więcej uczestniczyć, podobnie jak i na tradycyjnych stypach. Z pewnością przeżywanie żałoby potrwa przez to o wiele dłużej. Życzmy sobie wszyscy, aby świat jak najszybciej poradził sobie z obecną epidemią. Niech wszystkie ofiary znajdą swoje miejsce w raju, którego bramy Chrystus otworzył przez swoje Zmartwychwstanie. Doceńmy poświęcenie pracowników służby zdrowia, innych służb, wolontariuszy i różnych instytucji. W obliczu strasznego kataklizmu niech ludzkość wróci do prawdziwych wartości. Niech wzrośnie nasza wiara, nasza odpowiedzialność za losy świata, nasza otwartość na bliźnich, nasza gotowość do służenia innym ludziom w różnych życiowych sytuacjach. Zmartwychwstały Chrystus zaprasza nas wszystkich do przeobrażania świata na lepszy.