Wycieczka leśnymi drogami

Zanim wyruszymy w drogę, możemy trochę pozwiedzać. W Wielu warto zobaczyć Kalwarię Wielewską, kościół św. Mikołaja z zabytkowym wyposażeniem z XVIII wieku, a także Muzeum Ziemi Zaborskiej.

Co ważne, rowerzyści powinni pomyśleć o jedzeniu. Tylko w Wielu można zjeść coś ciepłego lub zaopatrzyć się w suchy prowiant i coś do picia. Poza tą miejscowością, sklepy znajdują się tylko w Przytarni.

- Ścieżka rozpoczyna się w Wielu i biegnie przy jeziorze Wdzydze, następnie przez gęste bory urozmaicone licznymi śródleśnymi jeziorami i torfowiskami aż na Chełmice, czyli najwyższe wzniesienie parku - mówi Andrzej Penk, kierownik Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego. - Po drodze możemy zobaczyć wiele gatunków roślin zagrożonych w skali kraju, jak np. rzadką rosiczkę długolistną, widłak goździsty czy grzybień biały. Na całej trasie znajdziemy tablice edukacyjne z wieloma ciekawostkami na takie tematy, jak: mrowisko, porosty, żywica sosnowa, tracz długodzioby czy bóbr europejski.

Szlak można podzielić na trzy odcinki. Pierwszy zaczyna się w Wielu przy kościele, gdzie stoi tablica z mapą WPK. Wyruszając w stronę Przytarni, mijamy tereny rolnicze. W pewnym momencie otwiera się piękna panorama jeziora Wdzydze. Za Przytarnią zaczynają się tereny leśne.
Pierwszy przystanek znajduje się na przystani dla kajakarzy nad rzeką Strugą. Zarówno przystań, jak i znajdujące się obok pole biwakowe są chętnie odwiedzane przez turystów.

Następnie oznaczoną ścieżką (ok. 500 metrów od przystani) możemy dojść do punktu widokowego na jezioro Wdzydze. Z pomostu widać piękną panoramę jeziora, a także wyspy Ostrów Mały i Glonek.

Od przystani ścieżka wiedzie na północ aż do zjazdu w kierunku miejscowości Joniny. Od tego momentu szlak zmienia swój charakter i prowadzi mniej uczęszczanymi drogami leśnymi. Jezioro Joninko jest zamieszkiwane przez bobry. Na brzegu spotkamy liczne ślady ich żerowania. Warto dodać, że silnie zarastające jezioro jest miejscem występowania bogatej roślinności wodnej i bagiennej.

Jadąc dalej. mijamy większe i mniejsze jeziora śródleśne (Zmarłe, Piaseczno, Syconki Małe i Syconki Wielkie), a następnie dojeżdżamy do rezerwatu przyrody - Motowęże. W jego skład wchodzą liczne śródleśne oczka wodne i torfowiska.

Trzecia część trasy biegnie w kierunku Chełmic, najwyższego wzniesienia WPK - 201,4 metrów n.p.m. Wówczas też przejeżdżamy przez szczególny typ lasu - bór chrobotkowy. To bardzo suche siedlisko z charakterystycznym runem pokrytym siwymi porostami.

Wjazd na Chełmice z pewnością należy do najtrudniejszych odcinków trasy. Warto więc chwilę odpocząć, a następnie ruszyć stromym wąwozem do drogi prowadzącej do Wiela, gdzie kończymy trasę.